จะมีสักกี่คนที่ทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองได้อยู่กับคนที่รัก โดยไม่สนใจคนรอบข้าง ไม่สนใจคนที่เค้ารักเรามากที่สุด
เชื่อกันหรือไมล่ะว่า คนเราทุกคนจะมองข้ามคนที่เค้ารักเราที่สุด แต่กลับไปสนใจคนที่เรารักเค้ามากที่สุด
ฉันเองก็เป็นคนนึงที่ทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อที่จะได้อยู่ใกล่ชิดกับคนที่ฉันเรียกเค้าว่าแฟน ฉันเรียนอยู่ปี 1 ในมหาลัยแห่งหนึ่งใน กทม. แต่ฉันไม่ได้ชอบในสาขาที่ฉันเรียนสักเท่าไหร่หรอก ฉันจึงอยากจะเปลี่ยนไปเรียนในทางที่ฉํนถนัด ฉันจึงตัดสินใจออกจากการเรียน เพื่อที่จะทำการสอบใหม่ เพื่อให้ได้ในสาขาที่ตัวเองต้องการ ตอนแรกก็คิดว่าจะกลับไปอยู่กับพ่อแม่ที่ต่างจังหวัด แต่ก็ดีในระยะแรกเท่านั้น พออยู่กับท่านไปสัก2 อาทิตย์ ก็โดนว่าทุกๆ ว่าให้เรียนก็ไม่เรียน ขอแต่เงินใช้ ใจฉันเองก็เลยคิดว่า เรียนในสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบก็ไม่ต่างอะไรกับการฆ่าตัวเองทั้งเป็น มันไม่มีความสุขเลย ฉันคิดว่าฉันตัดสินใจดีที่สุดแล้วเพราะก่อนที่ฉันจะพักการเรียนฉันได้คุยกับทางครอบครัวแล้ว แต่เราก็เข้าใจกันดีในตอนนั้นแต่ตอนนี้มันไม่ใช่น่ะสิ ฉันก็เลยกลับมายัง กทม. อีกครั้งเพื่อมาหางานทำเพื่อรอเวลากลับไปเรียนอีกครั้ง ฉันก็ทำงานมาเรื่อยๆ มีกินมั้งไม่มีกินมั้งก็ทน เพราะฉันไม่อยากจะขอ ไม่อยากให้ท่านว่า เรียนก็ไม่เรียน ขอแต่เงิน
แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่าโลกแห่งความจริง กับความคิดมันจะต่างกันเหมื่อหน้ามือกับหลังมือ ฉันคุยกันกับแฟนฉันว่า จะทำงาน เก็บเงิน แต่อุปสรรคมันมากมายเหลือเกิน ชีวิตในการทำงานมันต้องใช้ความรับผิดชอบมากกว่าการเรียนหลายเท่า จากที่ฉันเป็นเพียงเด็กน้อยพอได้ทำงานฉันก็โตขึ้นเพราะมันต้องเปลี่ยนตัวเอง
ให้เข้ากับคนรอบข้างได้ ฉันพักอยู่กับแฟน บางครั้งก็มีกิน บางครั้งก็มีความสุข บางครั้งก็ไม่มีกิน บางครั้งก็ทุกข์ ปนกันกันไป สิ่งที่ฉันเจอมาแต่ละอย่างนั้นทำให้เหนื่อ ท้อ และ ถอย แต่ก็ทนเพื่อลบคำสบประม่า ทนเพื่อคนที่เรารัก และทนเพื่ออนาคต
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น